Ekim 15, 2014

Düğüne 5 kala...

Ne zamandır yazmak isteyipte kelimelere dökemediğim düğün sürecini yazmaya karar verdim bugün.
Düğün öncesi,kına ve düğün için 3 ayrı post olacak.
Bakalım ne kadar zamanda sonlandırıp yayınlayabilecek:)

Kına tarihimiz 05.06.2014
Düğün tarihimizse 07.06.2014'tü.

Her evlilik arifesinde olduğu gibi oldukça sancılıydı ve malesefki 2 tarafta oldukça gerildi.Şimdi düşündüğümüzde oldukça saçma sapan şeyler gibi geliyor ama o an için o kadar önemlilerdi ki.
Benim istanbuldan Martta dönmüş olmam,zamanımızın 3 ay kadar kısa bir zaman olmuş olması da bu gerilimi oldukça arttırdı. Her gün ayrılık aşamasına gelip, vazgeçtik. İyiki de vazgeçmişiz.

Gelelim olana bitene.

Kına ve Düğün için mekanlarla anlaşıldı;Zaten çok kısıtlı alternatif içinde tek iki yere baktık, gittik,tuttuk. 300 kişi olucak, 400 olcak, 200 kalcak şeklinde uzuuun meşakkatli bir tartışma sonucu 300 'de karar kıldık.Öğlende nikah, akşamına düğün. Zor ama imkansız değildi.Gelen sayısı 380 oldu ama benim hiiiiiç suçum yok:) Sevenimiz çok,çok şükür. Biz erken olduğunu sanıyorduk ama istediğimiz tarih bizden çok daha önce tutulduğu için malesef ki 07.06 oldu.


Ev bulundu,iç mimar bir arkadaşımız bizim için uğraştı didindi çizimler hazırladı.Boya yapıldı, mobilyalar alındı,perdeler seçildi.Defaaalarca temizlik yapıldı. Çizimle gerçek dünya malesefki birebir eşleşemiyo ama en azından renk kombinasyonları konusunda benzer şeyler gerçekleşti:) Mobilyacılara elinizde projenizde gittiğinizde önce resimlere sonra yüzünüze alık alıp bakıyolar ve verdikleri fix cevap; ''abla sen şimdi boşver onu, bak bu sene bunlar moda.." !!!****??????
Sonunda bu arzumuzdan vazgeçtik , koltuklarımızı Saloni'den aldık, berjerlerimizi istediğimiz renk ve kumaştan kaplattık. Tv ünitemizi marangoza özel yaptırdık, tam istediğimiz gibi oldu.
Şimdi sizin göremediğiniz yemek takımı ve yatak odası mobilyalarımız İnegöl'den bir firmadan ve malesef ki hiç memnun kalmadık. Alttki evimizin ilk resmi :) Adı da mutlu ev.






Bir gün geldiler annemin evinden yıllarca emek emek hazırlanan, kullanmadığımız bir odada boyumuzda gün geçtikçe dağ gibi büyüyen çeyizlerimi aldılar götürdüler, işte o zaman evleniyor olduğumun farkına vardım.



Gelinliğimiz damatlığımız hazırlandı. Heyecan doruğa çıktı.Gelinlik ve damatlığı düğün postunda göreceksiniz zaten. Gelinlikçimin ismini vermiycem ama hiç memnun kalmadım. Bursada iyi bir isme gittim sanıyordum ama resmen hayal kırıklığı oldu. Prova günü gittiğimde nedense her seferinde başka zamana ertelendi, kadın modelimi unutup bambaşka bir gelinlikle çıktı karşıma, zorla düzelttirdik, bu sefer orasında burasında yamukluklar oldu velhasılkelam gelinlik kabusa döndü. Saç baş desen o çok daha büyük kaos... Ama yinede mutlu bir gelindim.Hatta yılın en mutlu ve oynak gelini seçilebilirim...

Fotoğrafçıyla anlaşıldı. Ayrıntıları düğünü yazarken yazıciiim.



Önce nikan ardından sadece 300 kişiyi davet edebileceğimiz bir düğün kaosuyla karşı karşıya kaldığımız için 2 ayrı davetiye hazırladık. Biri çok klasik davetiyelerdendi.
Şimdi yanda görmüş olduğunuzda diğeri, tamamen bizim fikrimiz.Saolsun fotoğrafçımız bizim için çok uğraştı.Çok keyif aldık. Gelen yorumlar çok şuh, çok egzantirik ve genel itibariyle tam kendinize uygun bişey yapmışsınız şeklinde oldu, bizde saçma saçma sevindik:) Güzel olansa gittiğimiz evlerde kendi resimlerimizi büfenin, aynanın önünde görmek. Sevilmek ne güzel şey. 


Herşeyi çok kısa zamanda yapmak zorunda kaldığımız için bekarlığa veda partisi aklımın ucuna dahi gelmemişti.Sonra bir gün bir baktım ki dayanamamış benim kuzularım küçük çapta, kendi aramızda deli gibi içelim, eğlenelim diye beni kaptılar götürdüler. O gece orda yaşananlar orda kaldı, o yüzden çok fazla ayrıntıya girmeyeceğim:) Canlar onlar, bitaneler.



Aradan geçen bunca zamandan sonra hatırladıklarım bunlar. Devamı aklıma gelirse zamanla yazarım.



Hiç yorum yok: