O seçimlerin hayatımızı nasıl etkileyeceğini, neleri kaybedebileceğimizi düşünmeden bazen sadece seçeriz.
Sevdiklerimizi, işimizi, yaşadığımız şehri, anılarımızı terketmek pahasına bazen sadece seçeriz.
İş işten geçtikten, duygulardaki coşkular azaldıktan sonra sadece kalbimin sesini dinlemiştim oysa ki deriz.
Kalbin mantıkla mücadelesinde biri sürekli üste çıkar. İnsanoğlu da didinir durur birbirine denkleyeceğim diye.
Şansınız varsa eğer galip olan mantık olur..
Çünkü kalbin yaptığı seçimlerin cezasını sonra mantığınız çeker, pişmanlığı taşımak, onun hesaplaşmasını yapmak zordur.
Geçirdiğimiz çok kısa zaman dilimine rağmen çok sevdiğim, çok benimsediğim canımdan öte bi arkadaşım şimdi kalbiyle mantığı arasında sıkıştı kaldı. Onun için çabaladıkça, o gerçeği görsün diye uğraştıkça sanki gözüne inen perde daha da kalınlaşıyor.
İnsan için bazen en zoru da sevdikleri için elinden geleni yapsanda aslında bir arpa boyu yol gidememiş olman değil midir?
Umarım herşey gönlünce olur, ve umarım o gönlündeki yüzünden bir gün pişman olmaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder